Το Δάκρυ

Απόμεινε το δάκρυ,
μες του ματιού σου τη γωνιά

Να περιμένει ένα φύσημα
του ανέμου, να το κυλήσει απαλά

Την θλίψη σου κανείς, πώς να μετρήσει;
Κανείς δεν σε γνωρίζει αρκετά°

Το μαύρο που φοράς δεν είναι γούστο,
Είναι το αίμα, το πηχτό απ' την καρδιά

Δυο λόγια θα σου πω: μόνο κουράγιο
Κουράγιο να αντέξεις την ζωή,
οι σκέψεις σου κουράζουν το μυαλό,
Διώξ' τες μακριά και ξόρκισε τες,
ελεύθερη να γίνεις, σαν παιδί.