Υπαρξιακό

Αμφίρροπη διελκυστίνδα
τη φτωχή ύπαρξη σου ταλανίζει,
η ηθική σου περίεργα πλασμένη,
να βλέπει ποταπά, των άλλων τα τριμμένα.

Τη ζωή σου ξοδεύεις,
σκορπάς χαρίσματα,
ανταμοιβή;
επιταγές ακάλυπτες,
ημερομηνία εξαργύρωσης;
Ποτέ!!!

Μικρέ μου, δύστυχε, εαυτέ,
ποιές αμαρτίες θαρρείς, πως ξεπληρώνεις;
Για ποιο σου έγκλημα, διαπράττεις seppuku;

Τη ζωή σου μισοξόδεψες πιστεύοντας,
πως δεν υπάρχει ευκαιρία δεύτερη.
Πως δεν υπάρχει εξιλέωση,
παρά μονάχα πόνος.

Για πότε φυλάς, τόσες επιταγες;
Σε ποιον θαρρείς, πως θα τις παραδώσεις;

Κρατάς μια ρότα και πας,
τυφλέ μου καπετάνιε.
Μα ουτε και συ ξέρεις,  
συμπληγάδες ή Ιθάκες,
αν θα βρεις.

Κι ίσως ακόμα τίποτα, απλά, να μην υπάρχει...

Αυριανό - Σισυφικό

Πόση ελπίδα κρύβει το βράδυ,
προτού τ' αύριο να 'ρθει;
όνειρα τόσα και προσδοκίες μύριες
ξύπνιο σ' αφήνουν, ζαλίζουν τον νου.

Κι όταν πια ο ήλιος θα βγει,
τα φαντάσματα πάλι θα κρυφτούν,
μαζί με τα χαμένα σου όνειρα,
μαζί με ότι ήλπιζες να βγει αληθινό.

Μες τα συντρίμμια, ακόμη μιας μέρας,
μονάχος κοιτάς το κενό,
τουλάχιστο απόψε θα μπορέσεις,
ξανά να ονειρευτείς.