Βίκτωρ

Βίκτωρ, κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη
Του μιλάς...
Θέλω να αλλάξω τον κόσμο...
Πως;
Σε κοιτάει πισω...
Βλέπει τα κόκκινα σου ματια,
Φουσκωμένα, υγρά...
Άλλαξε πρώτα εσύ, σου λέει
Κλαίς Βίκτωρα;
Πάρε μια ανάσα,
Εδώ μπροστά μου
Σήμερα ειναι μια νέα μέρα Βίκτωρα
Πες σήμερα δεν θα κλάψω,
Δεν θα φοβηθώ.
Άμα το καταφέρεις αυτό,
Μπορεί να αλλάξεις και τον κόσμο.

Μα ο κόσμος δεν αλλάζει,
Με τρομάζει...

Ο κόσμος Βίκτωρα είσαι εσύ,
Και ο καθε Βίκτωρας.
Βρες δέκα χιλιάδες Βίκτωρες,
Και ο κόσμος θα γινει εσύ,
Σταμάτα να φοβάσαι Βίκτωρα,
Αλλιώς σταμάτα να υπάρχεις.

Μην αναπνέεις πια, το ιδιο θα είναι.
Αγαπημένε Βίκτωρα σε λυπάμαι,
Σε λατρεύω, αλλα σε λυπάμαι.

Βίκτωρ δειλέ, σε λυπάμαι...