Με τα μάτια των άλλων με κοιτάς
κι αναρωτιέσαι, τι θα πει ο ένας και ο άλλος,
μαζί κι ο κόσμος όλος.
Ολο με κρίνεις με ξένα σταθμά,
που μου πέφτουνε κάπως βαριά.
Τι κι αν έχω μεγαλώσει κι έχω κάνει παιδιά;
Σαμπώς έχω πάψει κι εγώ να 'μαι παιδί;
Σκέψου πως ήσουν μικρούλα κι εσύ,
πριν το βάρος του κόσμου, σου
θολώσει τα μάτια, για να βλέπεις πια μόνο,
το τι είναι σωστό κι όπως πρέπει.
Αναλώνεσαι αέναα στις αναζητήσεις εφήμερων ερώτων.
Ψάχνεις λύσεις για να βρεις, περιμένοντας
ένα χαμόγελο απ' το σύμπαν.
Πως σε βασανίζει τούτος ο κυκλικός ο λογισμός σου
Μα απολαμβάνεις, τούτη τη στίψη του μυαλού που τόσο σε γεμίζει.
Κι όταν τον έρωτα θα βρεις;
Που θα 'ναι πια δικός σου,
νέο ταξίδι αρχινάς, για κάτι
εξίσου μάταιο κι αληθινά χαμένο.
Δεν είναι για τον έρωτα,
που τόσο ταξιδεύεις,
μα για την υπόσχεση που έδωσες μικρός,
εσύ στον εαυτό σου:
"Πότε σου μην αφήσεις το όνειρο να φύγει, να μείνει απωθημένο, θα έρθει η ώρα κι η στιγμή που θα το μετανιώσεις.
Κάλιο να μείνεις πια φτωχός με την ψυχή γεμάτη"
Να μετράς την μέρα,
να την ζυγιάζεις,
να λες εσύ δεν μου κάνεις,
φύγε να 'ρθει η επόμενη
κι η μεθεπόμενη
και πάει.
Ποιά μέρα θα 'ναι αυτή,
που θα σου φέρει αυτό
που επιθυμείς;
Ποιά ώρα θα 'σαι πια
ευτυχισμένος;
Για πόσο;
Σχιζοφρένεια να είναι;
Να ξοδεύεις την ζωή σου
περιμένοντας μια άλλη.
Να βιάζεσαι να φύγεις
απ' το τώρα, να βρεθείς
πια στο μετά.
Κάποτε θα 'ρθει κείνη μέρα,
αλλά δεν θα 'ναι για καλό,
μαύρο δάκρυ θε να χύσεις
που δεν έζησες καθόλου,
περιμένοντας κάτι άλλο,
που δεν έφτασε ποτές.
Μια ζωή να σε βλέπω παράλληλα,
εσύ στη σκηνή κι εγώ στην πλατεία,
Παρηγοριά στον άρρωστο,
ν' ακούει την φωνή σου.
Παράλληλοι βίοι η αγάπη μας,
εγώ να ζω μ' εσένα κι εσύ,
χωρίς καν να με ξέρεις,
γεμίζεις την ψυχή μου.
Άδικη μοίρα όρισες ποτέ
να μην αγκαλιαστούμε,
παράλληλα να ζούμε,
σ' ένα ζευγάρωμα μισό.
Κάποτε όμως το ποθώ,
μαζί να γίνουμε ένα,
να ταξιδέψουμε κρυφά,
μες την καρδία του κόσμου.
Ίσως τούτη ελπίδα μου,
φρούδα κι αυτή να είναι,
μα έχω πίστη και σκοπό,
ίσως... Μεγάλη λέξη.
"Para El Fin Del Mundo O El Ano Nuevo" απο την Lhasa De Sela.
Απόδοση στα Ελληνικά
Θα είσαι εδώ αύριο,
για το τέλος του κόσμου,
ή για το νέο χρόνο
Αύριο θα σε σκοτώσω,
αύριο θα σε δώσω,
είμαι μπροστά,
δεν φοβάμαι,
που η αγάπη έφυγε μακριά
Και μετά...
και μετά εφτά χρόνια εξορίας,
που σου είπα τόσα ψέματα,
τόσα πολλά
Θα είσαι εδώ αύριο,
για το τέλος του κόσμου,
ή για το νέο χρόνο
Ο σκελετός μου χορεύει
θα φορέσει και πάλι,
το κουστούμι της σάρκας,
την περούκα της φωτιάς,
ξεκινά να σε βρει,
στου δρόμου τα μισά
Και μετά...
και μετά εφτά χρόνια εξορίας,
που σου είπα τόσα ψέματα,
τόσα πολλά
Θα είσαι εδώ αύριο,
για το τέλος του κόσμου,
ή για το νέο χρόνο
το λιμάνι γεμίζει
με πλοία πολεμικά,
και βροχούλα
στάχτης να πέφτει
Ξεκινώ να σε βρω
με το κουστούμι μου,
το κουστούμι της γης
Και μετά...
και μετά εφτά χρόνια εξορίας,
που σου είπα τόσα ψέματα,
τόσα πολλά
"Con Todas Palavras" απο την Lhasa De Sela.
Απόδοση στα Ελληνικά
Με κάθε λέξη,
με κάθε χαμόγελο,
με κάθε βλέμμα,
με κάθε χάδι.
Πλησιάζω το νερό και
πίνω το φιλί σου,
το φώς του προσώπου σου,
το φως της μορφής σου.
Να σ' αγαπώ είναι ικεσία,
το τραγούδι ενός μουγγού,
το βλέμμα ενός τυφλού,
ένα μυστικό γυμνό.
Παραδίνομαι στην αγκάλη σου
με φόβο κι ηρεμία,
με προσευχή στο στόμα
και παρακάλιο στη ψυχή.
Με κάθε λέξη,
με κάθε χαμόγελο,
με κάθε βλέμμα,
με κάθε χάδι.
Πλησιάζω τη φωτιά,
που όλα τα καίει,
το φώς του προσώπου σου,
το φως της μορφής σου.
Να σ’' αγαπώ είναι ικεσία
το τραγούδι ενός μουγγού,
το βλέμμα ενός τυφλού,
ένα μυστικό γυμνό.
Παραδίνομαι στην αγκάλη σου,
με φόβο κι ηρεμία,
με προσευχή στο στόμα
και παρακάλιο στη ψυχή.
Μη στεναχωριεσαι που δακρυζεις,
Μην ντρέπεσαι γι 'αυτό.
Είναι το φυσικότερο στον κόσμο,
Να θρηνείς για κάτι αληθινό.
Σταμάτησε ο χρόνος,
Η εικόνα είναι πλέον χιόνι,
τα ραδιόφωνα ηχούν στατικό.
Σταμάτησαν τα πάντα,
εξόν απ' τα ρολόγια.
Τ' ακούς να ηχούν, τικ τοκ
οι δείκτες κινούνται αργά,
κλικ κλοκ κλικ κλοκ.
Η ζωή σου σε παύση,
περιμένεις να 'ρθει,
κάτι που δεν υπάρχει.
Να ζεις ή να μην;
να ελπίζεις;
Να αντέξεις;
Για πόσο;
