Με τα μάτια των άλλων με κοιτάς
κι αναρωτιέσαι, τι θα πει ο ένας και ο άλλος,
μαζί κι ο κόσμος όλος.
Ολο με κρίνεις με ξένα σταθμά,
που μου πέφτουνε κάπως βαριά.
Τι κι αν έχω μεγαλώσει κι έχω κάνει παιδιά;
Σαμπώς έχω πάψει κι εγώ να 'μαι παιδί;
Σκέψου πως ήσουν μικρούλα κι εσύ,
πριν το βάρος του κόσμου, σου
θολώσει τα μάτια, για να βλέπεις πια μόνο,
το τι είναι σωστό κι όπως πρέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου