Κοιτάς απο μακριά,
όλα όσα έχεις κατακτήσει,
μα μοιάζουν όλα άσκοπα, θολά.
Κούφιος ο θρόνος σου, λειψός,
γιομάτος απ' των σκουληκιών τις τρύπες.
Ψάχνεσαι ακόμα, ψάχνεσαι, κι όλο σε χάνεις.
Ποιός να 'σαι πιά; Το ξέρεις; Το θυμάσαι;
Προσπάθησες με λόγια να ορίσεις την πληγή σου, κανείς δεν βρέθηκε για να σε καταλάβει.
Μόνος παλεύεις με τα κύματα,
ψυχή τρικυμισμένη,
Μα ψάχνεις πάντα την στεριά
κι ας ειν' κι αυτή χαμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου