Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Ανίκητος

Ανίκητος φαινόσουνα,
στα μάτια του μικρού,
περίεργος τύπος ήσουνα,
κοντός μα ρωμαλέος.

Λες κι είχες βγει απο παλιά ιστορία, Ρωμαίος Λεγεωνάριος ή μαχητής στην Τροία.

Πόσα υπόφερες δεν έμαθε ακόμα,
δεν μίλαγες για κείνα,
μόνο τα έγραψες λιτά για να τ' απαριθμήσεις.

Ανίκητος κι αγνός,
κακία δεν εκράτησες,
ποτέ σου, σε κανένα.
Κι ας σου 'χαν κάνει τόσα,
φίλοι, αδέρφια, συγγενείς,
Εγγλέζοι μα και Τούρκοι.

Κι αν νίκησες τον χάροντα,
αυτός σε περιμένει,
έχει προσλάβει σύμμαχο,
το ίδιο το κορμί σου,
μέρα τη μέρα να σου κλέβει,
κομμάτια της ψυχής σου.

Μοιάζεις, μα δεν είσαι πια,
ανίκητος πατέρα,
όπως κι εγώ δεν είμαι πια,
εκείνος ο μικρούλης.

Θαριέμαι τώρα κι εγώ,
ανίκητος πως είμαι,
μα θα 'ρθει η ώρα κι η στιγμή
και της δικιάς μου ήττας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου