Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Θολό φεγγάρι

Θολό φεγγάρι μου, χλωμό,
Απατηλές νεφέλες σε σκεπάσαν.
Πως θες να βλέπω τώρα πια;
Ποιό δρόμο να διαλέξω;

Μοιάζουν ίδια, όλα, μεσ' την καταχνιά,
Μεσ' το αχανές σκοτάδι.

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται,
ακόμα και στο φως σου,
μα σκέψου πως τρομαχτικά,
γίνονται στο φευγιό σου.

Ας είναι, μόνο μ' άφησες,
μόνος θα συνεχίσω,
Του φόβου δεν θα ακροαστώ,
Τ' απατηλού συμβούλου.

Το δρόμο, ελπίζω πως θα βρω,
μοναχικός διαβάτης,

Οταν ξανά θα σε ιδώ,
σαν φύγουν οι νεφέλες,
δεν θα 'ναι απο ανάγκη.

Θα 'ναι γιατί σε καρτερώ,
σα φίλος, να περάσεις,
με ένα σου βλέμμα πρόσχαρο,
να μου χαμογελάσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου