Ανίκητος

Ανίκητος φαινόσουνα,
στα μάτια του παιδιού
περίεργο τυπάκι,
κοντό και ρωμαλέο.

Βγαλμένος σαν, από παλιά ιστορία,
Ρωμαίος Λεγεωνάριος
ή μαχητής στην Τροία.

Πόσα κατάφερες δεν έμαθε ποτέ
δεν μίλαγες για κείνα,
σκόρπια γράμματα,
λιτές, απλές περιγραφές.

Ανίκητος κι αγνός,
κακία δεν εκράτησες,
ποτέ σου, σε κανένα.
Κι ας σου 'χαν κάνει τόσα...

Κι αν νίκησες τον χάροντα,
αυτός σε περιμένει,
έχει προσλάβει σύμμαχο,
το ίδιο το κορμί σου.

Μοιάζεις, μα δεν είσαι πια,
ανίκητος πατέρα,
όπως κι εγώ δεν είμαι πια,
εκείνο το παιδάκι.

9η Ιουλίου

Εθκιαλεξες 9ην Ιουλίου,
Πας το βούττημαν του ήλιου,
Εφκήκες πάνω στην πανσέληνο,
Τζιαι επήρεν σε μιτά της.

Ψηλά τζιπάνω που σ' αξίζει.
Εννά 'σαι καλά, ξέρω το,
Τζιαι μας, έννα μας σσιέπεις,
Ξερε τζιαι συ, πως πάντα αγαπώ σε.

Ο χορός του Ακορντεόν

Ο ζητιάνος παίζει το ακορντεόν του,
Ο ρυθμός απλώνεται στο κύμα,
Ο ουρανός κρύβεται πίσω απ ένα γκρίζο πέπλο,
Το παιδί κοιμάται στην πετσέτα.

Μα το ζευγάρι χορεύει,
Χορεύει στην άμμο ξυπόλυτο,
Χορεύει την ζωή, τον έρωτα,
Χορεύει αγκαλιά, ξυπόλυτο στην άμμο.

Χορεύει σαν να μην υπάρχουν θεατές,
Σαν να είναι σε σκηνή,
Σαν να μην υπάρχει αύριο.
Απλά χορεύει και εκτοξεύεται στο άπειρο.