Υπαρξιακό

Αμφίρροπη διελκυστίνδα
τη φτωχή ύπαρξη σου ταλανίζει,
η ηθική σου περίεργα πλασμένη,
να βλέπει ποταπά, των άλλων τα τριμμένα.

Τη ζωή σου ξοδεύεις,
σκορπάς χαρίσματα,
ανταμοιβή;
επιταγές ακάλυπτες,
ημερομηνία εξαργύρωσης;
Ποτέ!!!

Μικρέ μου, δύστυχε, εαυτέ,
ποιές αμαρτίες θαρρείς, πως ξεπληρώνεις;
Για ποιο σου έγκλημα, διαπράττεις seppuku;

Τη ζωή σου μισοξόδεψες πιστεύοντας,
πως δεν υπάρχει ευκαιρία δεύτερη.
Πως δεν υπάρχει εξιλέωση,
παρά μονάχα πόνος.

Για πότε φυλάς, τόσες επιταγες;
Σε ποιον θαρρείς, πως θα τις παραδώσεις;

Κρατάς μια ρότα και πας,
τυφλέ μου καπετάνιε.
Μα ουτε και συ ξέρεις,  
συμπληγάδες ή Ιθάκες,
αν θα βρεις.

Κι ίσως ακόμα τίποτα, απλά, να μην υπάρχει...