Πολιτικό

Τις νύχτες στις πλατείες ζητωκραύγαζες
κουφάρια που στεκόνταν στον εξώστη,
αυτοί για σε ήτανε ήρωες, σωτήρες, παντογνώστες

Κι ας ήξερες πως κάποτε θα έγλειφες,
πατούσες βρωμερές του κάθενος τους
Το άντεχες γιατί τους χρειαζόσουνα,
να σβήσουνε το πρόστιμο του γιου σου,
μια θέση στο δημόσιο της κόρης σου,
για σένα να μιλήσουν στην ταφή σου.

Τώρα καλέ μου άνθρωπε, τι έγινε;
Τί βρίζεις και βρωμίζεις τις πλατείες;
Στις ίδιες πλατείες ψευτογιόρταζες
π' ανέβηκε το κόμμα το δικό σου

Πια λοιπόν μην τρέφεις ψεύτικες ελπίδες,
ήρθε η σειρά σου πια για το ξεπάστρεμα
πάνε οι θέσεις και τα πριμ της εξουσίας,
μα μην ανησυχείς, μπορεί για την κηδεία σου,
κάποιος απ' αυτούς να πει δυο λέξεις:

"Τον κόσμο θα τον κάναμε καλύτερο,
αν δεν υπήρχαν τύποι σαν κι εσένα.
Την ψήφο να πουλούν και την συνείδηση,
για πρόσκαιρα και άθλια βραβεία,
Αντίο λοιπόν καλό μου κομματόσκυλο
και όπως έστρωσες, ξάπλωσε και κοιμήσου."