Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Θάλασσα

Στον Νίκο Κ.
Στης πρύμνης τη μεριά,
μες την πολυκοσμία,
κοιτώ με μια θολή ματιά
τις αχανείς εκτάσεις
των γαλανών νερών
Η θάλασσα είναι ήρεμη
ετούτη η ερωμένη,
που αγαπήσαν ποιητές και
την ερωτευτήκαν
Μονάχα τα απόνερα μου
δείχνουν την πορεία,
που πάω και πόθεν έρχομαι,
ανάμεσα απ' τις θολές
γραμμές των οριζόντων.
Μονάχα η φαντασία μου
μπορεί να μ' οδηγήσει,
σ ' εικόνες των παλιών καιρών
στα πλοία με κατάρτια,
να πλέουν μες τα πέλαγα,
μέσα στην τραμουντάνα
Με μόνη ρότα τον καιρό,
τον ήλιο και τ' αστέρια,
αποβραδίς να λες μια
προσευχή σ' όποιον θεό
πιστεύεις: "την κέρδισα και πάλι"
Κι εγώ στο τώρα πάλι,
πόσο μακάρια νοιώθω,
μονάχα που την βλέπω,
μιας νύχτας ερωμένος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου