Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Τι;

Κι είναι αφόρητο πολύ,
Να ξέρεις το Τι κι όχι το Πως,

Να ξέρεις πως κάπου ο ήλιος ανατέλλει κι όμως εδώ είν ' ακόμα σιωπή.
Κι αν τύχει και ταξιδεύεις προς τη δύση, μπορεί και τον ήλιο να μην ξαναδείς.

Σαν ναυαγός σε μια σχεδία, όσο κι αν ξέρεις πως κάπου υπάρχει στεριά, 
Eσύ μπορεί ποτέ σου να μην την βρεις.
Να 'σαι στου δρυμού την μέση κι όπου κοιτάς να 'ναι το ίδιο, 
Mήτε τέλος, μήτε αρχή.

Πως να ορίσεις σκόρπιες τις σκέψεις σε σειρά;
Πως να δαμάσεις της τύχης τα χούγια τα τρελά;
Πως να δεις πέρα απ' την ομίχλη, που σου τρελαίνει τα μυαλά;
Πως να ξεφύγεις απ' τον φόβο, που σε σωριάζει καταγής;

Κάποτε ξέρω, κάποτε όχι,
Πάντοτε ψάχνω, σπάνια βρίσκω,
Να έχει μέθοδο η τρέλα, τούτη η σπείρα η ζωή;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου