Το παλάτι του πόνου

Το παλάτι τού πόνου, το τρανό και καθάριο,
Με τους άσπρους τους τοίχους και το πράσινο δάπεδο.

Το παλάτι του πόνου, τη ζωή σου ορίζει,
Απ' της γέννας την ώρα ως του φευγιού σου τον πόνο.

Σαν μπεις εκεί μέσα, όλο κάτι θ' αφήσεις,
Κάτι από σένα, που για πάντα θα χάσεις.

Στο παλάτι του πόνου, όλοι άνθρωποι, ίσοι,
Πα στου άλγους την ώρα, δυό φυλές πως χωρίζεις;
Ποιός να ζεί, ποιός πεθαίνει;
Να 'σαι συ ή ο άλλος πιο πέρα;

Στο παλάτι του πόνου χίλιοι-δυό υπηρέτες,
Οφικιάλοι με τ' άσπρα και γαλάζιοι λακέδες,
Όσα κι αν σου προσφέρουν, συ θα θέλεις να φύγεις,
Τέτοια αγάπη να λείπει, όπως να 'λειπε ο πόνος.