Καιρός για μάχη…

Δεν ξέρω τι να φταίει απόψε· το κρασί, ο Μαρκόπουλος με την «Λένγκω» και τα «Λόγια και τα Χρόνια» ή ο Χατζιδάκις με τον «Κεμάλ; Φταίνε οι πυρκαγιές στην Ελλάδα που μου θυμίζουν το Μαρί; Φταίει πιο πολύ μάλλον που ζω σε Ουτοπία (συνεχώς και ανελλιπώς);

Σκέφτομαι να χτυπούσαμε το χέρι στο τραπέζι εμείς οι Εκπαιδευτικοί, οι Δάσκαλοι. Να πάρουμε επάξια πίσω το κεφαλαίο μπροστά από τον τίτλο μας.

Να λέγαμε ΦΤΑΝΕΙ Δεν υπάρχει πια Δημοκρατία, Δεν υπάρχει πια Αξιοκρατία, Δεν υπάρχει πια Κοινωνικό Κράτος! Ένα μπουρδέλο έγινε, που αλλάζει μαστροπό σε κάθε εκλογές.

Φτάνει να δουλεύουν οι νέοι μας (οι ίδιοι νέοι που τους γεμίζαμε ελπίδα πριν λίγα χρόνια) σε ένα βενζινάδικο μέχρι τις 10 το βράδυ για 500 ευρώ το μήνα!

Φτάνει να δουλεύουν σε αλυσίδες καταστημάτων 7 μέρες την βδομάδα με μερική απασχόληση!

Φτάνει να δουλεύουν οι συνάδελφοι σε ιδιωτικά σχολεία 30 και βάλε περιόδους για 1000 και λιγότερα ευρώ, κάνοντας πολύ περισσότερα απ’ ότι κι εμείς!

Φτάνει να δουλεύουν οι Νηπιαγωγοί των Κοινοτικών 10 μήνες, χωρίς ανεργιακό το καλοκαίρι για 600 ευρώ. Και αυτοί τα παιδιά μας μεγαλώνουν, στις πιο κρίσιμες ηλικίες μάλιστα!

Φτάνει να δίνουμε εκατομμύρια στην Helector, και στην κάθε Helector (τιμωρώντας μετά τη μίζα στα χαρτιά και μόνο) κλέβοντας από τους μισθούς όλων μας, κλέβοντας από τα νοσοκομεία, τα σχολεία και τις δουλειές μας!

ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ!

Ζούμε ακόμα την κρίση του 2008. Οι μισθοί μειώθηκαν, οι ώρες αυξήθηκαν, ακόμα και σε εταιρείες που ποτέ δεν έχασαν τζίρο, ούτε τότε, ούτε τώρα.

Φορτωθήκαμε ξένα δάνεια, με ανύπαρκτες εγγυήσεις και λεφτά που έφυγαν για αλλού προ πολλού. Και κάποιοι τραπεζικοί λειτουργοί που μιζώθηκαν αδρά για το «κόλπο», τώρα θα πάρουν και εφάπαξ.

Φωνάζαμε στις πλατείες το 2011 για το Μαρί· μας είπαν ΕΛΑΜίτες, εγκάθετους και ψεύτες.

Φωνάζουμε και τώρα· μας λένε χαραμοφάηδες.

Το μόνο που ζητήσαμε ήταν δικαιοσύνη και συγγνώμη· κανείς δεν είχε τότε, ούτε τώρα αφτιά για να ακούσει όμως.

Να φωνάζουμε μέχρι να μας ακούσουν, να καλέσουμε τον Ανδρέα απ’ το βενζινάδικο, την Μαρία απ’ το ιδιωτικό σχολείο, την Ελένη την πωλήτρια. Ας κλείσουμε την χώρα μέχρι να μας ακούσουν!

Η Αριστερά ζει στον τραγικό εικονολατρικό της μικρόκοσμο, ξεχνώντας το εικονοκλαστικό παρελθόν της. Όταν κυβερνούσε ήταν εγκληματικά ανερπαρκής.

Η Δεξιά αποτίναξε - άμα τη δεύτερη εκλογή - όλες τις μάσκες, εμφάνισε ωμά το εγκληματικά άηθες πρόσωπο της.

Οι συνδικαλιστές; Οι συνδικαλιστές ξύπνησαν από ένα βαθύ ύπνο ξαφνικά, εν μέσω της ερήμου. Αυτά παθαίνεις όταν εκλέγεις συντεχνία με βάση το κόμμα σου, όταν η συντεχνία είναι απλά σκαλοπάτι για τα ανώτερα κομματικά δώματα.

Όταν έπαιρναν από τους πρωτοδιόριστους, δεν άνοιγε ρουθούνι. Όταν απέλυαν συμβασιούχους και αντικαταστάτες, δεν άνοιγε ρουθούνι. Όταν περνούσε το ΝΣΔΕ, δεν άνοιγε ρουθούνι (κάποιοι ξεδιάντροπα, πισώπλατα έλεγαν έχουμε και παιδιά που σπουδάζουν). Τώρα; Τώρα που οι κερκόπορτες έχουν ανοίξει διάπλατα; Ποιος φυλάει τους φύλακες;

Δεν είναι αργά, άλλα τώρα για να γυρίσει ο ήλιος, μάλλον πρέπει να δώσουμε την μητέρα των μαχών. Για μας και για τους άλλους, αυτούς που δεν έχουν πια φωνή, δεν έχουν πια κουράγιο.

Σας βλέπω συναδέλφοι, να βασανίζεστε, να πάρουμε την κοινή γνώμη με το μέρος μας. Γιατί; Την είχαν οι αγρότες με τα τρακτερ όταν έκλειναν την Ριζοελιά; Την είχαν οι οδηγοί ταξί όταν έκλειναν το αεροδρόμιο; Την είχαν οι οδηγοί φορτηγών όταν έκλειναν το λιμάνι; Κανείς δεν θα βγάλει τις παρωπίδες του για μας, μόνο αυτοί που ήδη καταλαβαίνουν.

Όσο για τον κύριο Μορφάκη και τον κάθε κύριο Μορφάκη, ας κόπτεται περισσότερο και από τον ΥΠΟΙΚ για τον προυπολογισμό του Υπουργείου Παιδείας. Είναι γονιός ή λογιστής; Ξέρει αναλυτικά που πάνε οι δαπάνες; Γιατί ασχολείται μόνο με τους μισθούς μας; Με το ίδιο σκεπτικό, ας πει στο δικό του αφεντικό ότι οι μισθοί των εισαγγελέων είναι ψηλοί και δεν φτάνουν να χτίσουμε νέα δικαστήρια. Να απολύσουμε λίγους εισαγγελείς, αφού ούτως ή άλλως δικαιοσύνη σ’ αυτή τη χώρα δεν υπάρχει.

Ας μιλούν για πλεονάσματα και Moodys, ζούμε το ίδιο έργο δυο φορές. Τα ακίνητα πάνε πάνω, κανενός μας τα παιδιά δεν θα μπορούν να αγοράσουν ούτε μονάρι. Ζούμε την ανάπτυξη των άλλων: των εταιρειών, των υπεράκτιων, των κτηματομεσιτών, των αγοραίων διαβατηρίων και ξανά των τραπεζών. Ακόμα και απαλλαγή θητείας δώσαμε στους εφοπλιστές. Ισονομία; Ισοτιμία; Ισοπολιτεία; Έγιναν ανέκδοτα πια.

Ας πει κάποιος ποιος πλήρωσε την κρίση εκτός των μισθωτών;

Ο Βουλευτής; Ο Δικηγόρος; Ο Γιατρός; Ο επιχειρηματίας;

Δεν θέλω πίσω το μισθό μου, δεν είναι αυτοσκοπός.

Θέλω πίσω την χαμένη Αξιοπρέπειά μου. Θέλω πίσω την ισονομία και την ισοτιμία μου, ως πολίτης ίσος ανάμεσα σε ίσους.

Θέλω να ξαναγίνω Άνθρωπος και όχι κουκκίδα σε στατιστικά φύλλα.