Καταραμένη Ιστορία

Μάτια θολά, κορμί λυτό παρατημένο,
κοιτώντας της κόρης του τα μέλη,
κομμένα, πεταγμένα στο πάτωμα.
Τρόπαιο του Βέλγου βασιλιά,
γιατί δεν δούλευε καλύτερα,
... 5 χρονών παιδί.

Συρματοπλέγματα, μέσα ψυχές,
φυλακισμένες, φταίνε ...
Που 'χουν άλλο χρώμα, άλλη πίστη,
λάθος ποθούν, φταίνε...
Και θα πεθάνουνε γι αυτο,
η δουλειά τους λευτερώνει.

Στοίβες κρανία, πεταγμένα,
λόφοι τα μέλη, χέρια και πόδια,
αυτιά κρεμασμένα στου κολιέ το σχήμα.
Ρουάντα, Σερβία, Αρμενία.

Στις μεγάλες πορείες των λαών,
πίσω απο ηγέτες πλάνους,
έπεφταν, πέφτουν ακόμα,
μυριάδες τόσα θύματα.

Ιστορία μας, κοινή, καταραμένη.
Ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν θα σε μάθουμε.
Ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν μάθαμε ως τώρα.

Πάντοτε θα κρυβόμαστε,
πίσω απο μια φτηνή,
σαχλή δικαιολογία.
Δεν ήξερα, φοβόμουνα,
έφταιγαν πάντα οι άλλοι...