Θολό Φως

Στης σκοτεινότερης νύχτας
τη μαυρίλα, την απόγνωση,
οι χλωμές ακτίνες ελπίδας
μιας θολωμένης φεγγαράδας
είναι χάδι φιλικό.
Φιλί μητρικό, μετωπικό.

Κι αν μες την καρδιά σου υπάρχει,
κάτι, τόσο δα, μονάχα αυτό το
λίγο, το χλωμό θες,
να αναθαρρήσεις, να ελπίσεις,
να καταλάβεις τις αξίες,
τις απαραίτητες της ύπαρξης.

Στιγμές

Οι στιγμές μετρούν,
Οι ζωές μετρούν,
Οι στιγμές μετρούν τις ζωές,
Κι όμως κάποιες στιγμές,
το νιώθεις βαθιά πως τίποτα,
τίποτα πιά δεν μετρά.

Όσες επιταγές κι αν θεωρείς,
πως σου χρωστά η ζωή,
είναι χωρίς αντίκρυσμα,
στις τράπεζες του κόσμου.

Δίκαιο ή άδικο, κανείς δεν θα το κρίνει,
Εξ ων από ενα νέψιμο συγκαταβατικό,
μην περιμένεις πως αυτοί για σένα θα δωθούνε.

Υπομονή, επιμονή οι μόνες σου ελπίδες,
ότι είναι να 'ρθει, να γινεί, δεν είναι απο σένα.

Παλεύεις μεν, μα μάταια,
φτωχέ μου ταξιδιώτη,
τα κύματα δεν θα εξαλειφθούν,
όσο κι αν το θέλεις.