Αν τα αυτοκίνητα ήταν πολιτικά συστήματα;

Η Άλφα θα ήταν Κομμουνισμός. Γιατί; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Όπως και στον Κομμουνισμό, υπήρξε το αρχικό θεωρητικό κίνημα θιασώτων, στην προκειμένη η Società Anonima Italiana Darracq και η λιαν συντόμως μετεξέλιξη της σε Anonima Lombarda Fabbrica Automobily (A.L.F.A.) του Ugo Stella παίρνει το ρόλο του Μαρξ. Στην διάδοση της ιδέας του γρήγορου αυτοκινήτου. Αυτού που θα κερδίζει αγώνες και θα πουλάει γι’ αυτό. Στην συνέχεια για να μετατρέψει την θεωρία σε πράξη, αναλαμβάνει ένας χαρισματικός τύπος, ο Νίκολα Ρομέο, σαν να λέμε Λένιν. Ο οποίος ξέρει ότι πρέπει να γίνουν θυσίες για το όραμα. Έτσι φτιάχνει οτιδήποτε μπορεί να φτιαχτεί στο εργοστάσιο για τις πολεμικές ανάγκες του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου. Αφού καταφέρνει να ανασυγκροτήσει το εργοστάσιο, φέρνει τον Vittorio Jano σαν αρχιστράτηγο και καταφέρνουν να κερδίσουν σημαντικές νίκες, δημιουργώντας τους θρύλους (όπως η Οκτωριανή Επανάσταση) G1, RL, P1, P2 και P3. Ο Ρομέο όμως σε κάποια φάση αποχωρεί, καλή ώρα όπως ο Λένιν και αναλαμβάνει τα ινία το κράτος (λέγε με Στάλιν). Το οποίο με σχιζοφρενικές τάσεις αναλώνετε σε κυνήγι μαγισσών, δράκών και ενίοτε βγάζει και καλά αυτοκίνητα. Κάπου εδώ ο Κομουνισμός εξισώνετε με την ΕΣΣΔ. Καταφέρνουν όμως ακόμα να κερδίζουν αγώνες, καμιά φορά κόντρα σε μεγαθήρια (Γερμανία και στα δύο παραδείγματα). Σε κάποια φάση επικρατεί μια ιδεολογική διαφορά όπως Στάλιν vs Τρότσκι, όπου τον ρόλο του Τρότσκι τον παίζει ο Ferrari. Αποχωρεί με τους ακόλουθούς του και ιδρύει το δικό του «κίνημα» μέχρι που στο τέλος υπερισχύει αγωνιστικά (σε αντίθεση με τον Τρότσκι που τον έφαγαν μπαμπέσικα). Ακολουθεί μια παγοποίηση (Οργασμός παραγωγής πολεμικού υλικού) λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και στα δύο παραδείγματα και μετά ξεκινάει δειλά δειλά, με πρωτόγονα μέσα η παλινόρθωση (εκατέρωθεν και πάλι). Φτάνουμε λοιπόν στις δεκαετίες του 50 και του 60, που και τα δύο παράλληλα σύμπαντα παράγουν έργα που οι άλλοι δεν περίμεναν. Όπως στην ΕΣΣΔ με τα MiG, τους πυραύλους, τα πυρηνικά, έτσι και η Άλφα παράγει τα Tipo 33, TZ και στο δρόμο τα Giulia, GΤV και Spider. Τα κεφάλια όμως στην Άλφα Ρομέο έμπαιναν και έβγαιναν σε δυσμένεια όπως στην ΕΣΣΔ (Bizzarrini, Chiti κλπ). Κάπου εδώ έχουμε και την μετεμψύχωση του Τσε σε αυτοκίνητο. Ότι είναι ο Τσε για τον κάθε αριστερό ή και αριστερίζων, επαναστάτη έφηβο είναι και η 105 GT (GTV και Sprint GT Bertone) για κάθε βενζινοκέφαλο. Είναι ένα σύμβολο που περνάει τα στενά όρια του χώρου στον οποίο γεννήθηκε, τις ιδέες που εκφράζει και γίνεται πλέον Cult. Είναι αυτό στο οποίο πάει αμέσως το μυαλό κάποιου μόλις ακούει Άλφα Ρομέο, όπως και στον Τσε μόλις ακούει κομμουνισμό. Μετά έχουμε τα 70s και 80s, την αρχή του τέλους, με τα υπερφίαλα σχέδια εκατέρωθεν και το σταδιακό άδειασμα των ταμείων κυνηγώντας χίμαιρες. Παράδειγμα η Άλφα Ρομέο Montreal που κάνει παρέα με τα MiG-31. Δεν ξέρω πιο απ’ τα δυο έχει λιγότερα κομματια. Μέχρι που μια μέρα η ΕΣΣΔ δεν υπάρχει πια, ο υπαρκτός σοσιαλισμός νικήθηκε εκ των έσω και η Άλφα Ρομέο έγινε FIAT. Σχεδόν ταυτόχρονα κιόλας. Αφήνωντας μας σαν κύκνιο άσμα μια Alfa SZ και ένα Su-27 να θυμόμαστε τα περασμένα μεγαλεία. Τότε που είχαν να φάνε στην ΕΣΣΔ και η σωστή Άλφα ήταν πισωκούνα. Μετά ακολούθησε μια μεθυσμένη περίοδος (ας την πούμε Γιέλτσιν) που τα ταμεία ήταν άδεια, τα ράφια έπρεπε να γεμίζουν και απλά έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν με ότι είχαν. Και οι πρώην Σοβιετικοί και η (πρώην ) Άλφα. Μέχρι που σε κάποια φάση εμφανίστηκε ο σωτήρας Μαρκιόνε (λέγε με Πούτιν) και αποφάσισε να ξανακάνει την Ρωσία υπερδύναμη (και στα κρυφά απολυταρχική όπως παλιά) και μας έδωσε την Giulia, δανειζόμενος τεχνολογία (ώ τι ύβρις) από την παράταξη του πάλαι ποτέ προδότη Ferrari-Τρότσκι. Λογικό συμπέρασμα σύντροφοι, η Άλφα όπως και ο κομουνισμός, ζουν ακόμα. Avanti popolo!!!