Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Κούφιοι

Σε είδα που ήρθες,
ίδιος εσύ σαν τόσους άλλους,
στρατιωτάκια του κουτιού.

Κούφιο κουστούμι,
τρύπιο μυαλό,
κελαηδούσες ρητορίες,
κι εξηγήσεις, ούτε μια.

Πάντα θέλεις από μένα,
και ζητάς και απαιτείς.
Κι όταν πια θα σου ζητήσω,
κομματάκι, ένα ψωμί,
την κλωτσιά σου θα μου δώσεις
και θα βρίσεις και θα βγεις.

Μία μάσκα, πάραδίπλα άλλη μιά,
κι άλλη, κι άλλη, είσαστε ήδη πια πολλές.

Ζείτε μόνο για το τσίρκο,
το δικό σας μικρό σπορ.
Μια ο ένας, μια ο άλλος,
κελαηδάτε με σειρά.

Χειροκροτιέστε μεταξύ σας,
χαιδεύεστε κρυφά,
κουστουμάκια μου καημένα,
δεν θα γίνω σαν και σας.

Βγαίνω απ' την πόρτα και σας φτύνω,
περπατάω και σφυρώ,
βλέπω κατάματα τον Ήλιο,
κι αρχινώ και τραγουδώ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου