Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Αν

Στην γωνία αυτού του κόσμου,
που μας όρισε ο θεός,
της πατρίδας μας τα χνώτα,
πολιτισμός κι ηρωισμός.

Αναμετρήσαμε τον Χάρο.
Δίχως ελπίδα, μόνο ζήλο.
Τον γνωρίσαμε αντρίκια,
Τον κερδίσαμε στα ίσια.

Κι όταν χάναμε ακόμα
μες ΄τα μαρμαρένια αλώνια,
φεύγαμε πάντα γελαστοί.

Δεν θυμούνται πια τον Χάρο,
ούτε Πέρση, μήτε Τούρκο,
ούτε καν τον Γερμανό.
Θυμούνται όμως τον τρελό,
τον λεβέντη τον Γρεκό.

Χαρωπό το ποιήμα λέτε,
Και πατριωτικό πολύ.
Έλα όμως που λυπάμαι
Και αισθάνομαι ντροπή.

Κάθε τέτοια ιστορία,
θάρρους, δίκαιου, τιμής
συνοδεύεται απ' άλλη
σκοτεινή και φαυλική.

Ο Γρεκός, Γρεκό σκοτώνει
και προδώνει στον εχθρό.
Ένας Γρεκός φθονεί τον άλλο
και του εύχεται κακό,
ξεπουλάει ένας τον άλλο,
κάλλιο εσύ παρά εγώ.

Ένα "Αν" πάντα με πνίγει 
και έχω πάντα στο λαιμό.
Αν η φάρα κι η γενιά μου,
δεν μισιούνταν μεταξύ,
πόσο αλλιώτικη θα ήταν
τούτη η χέρσα εδώ η γη;
Ξεγελιόμαστε μονάχοι,
να υμνούμε τα παλιά,
κι όσα στραβά έχουμε κάνει,
τα διαγράφουμε με μιας.

Ο Σολωμός κι αν μας καλεί,
ο Σίσυφος κι ο Τάνταλος,
μας οδηγούν απ' την αρχή,
κι απ' την αρχή, κι απ' την αρχή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου